บันทึกของวอลเตอร์ ซัลลิแวน
3 posters
หน้า 1 จาก 1
บันทึกของวอลเตอร์ ซัลลิแวน
สวัสดีค่ะแฟนคลับไซเลนท์ ฮิล ทุกคน
ใครที่เคยเล่น Silent Hill 4:The Room ก็คงจะรู้กันดีสินะคะ ว่าในฉาก Forest World นั้น เราจะพบตัวอักษรประหลาดสีแดงที่วาดไว้ตามจุดต่างๆ ทั้งต้นไม้ ก้อนหิน หรือกระทั่งกำแพงข้าง Wish House ช่วงแรกเฮนรี่ไม่สามารถอ่านได้ แต่ต่อมาไอลีนจะเป็นคนอ่านอักษรเหล่านั้นให้ฟัง เธออ่านได้เพราะเคยเรียนโบราณคดีมาก่อน ซึ่งเนื้อหาของข้อความเหล่านั้นก็คือบันทึกของวอลเตอร์นั่นเอง
_______________________________________________________________________________
October 1st
ผมเริ่มเขียนบันทึกของตัวเอง แม้รู้ดีว่าจะไม่มีใครเห็นบันทึกนี้ และยิ่งผมเป็นคนชอบเขียนหนังสืออีกด้วย ดังนั้นผมจึงระบายความคิดความรู้สึกออกมาในบันทึกนี้ ผมอยากให้ความคิดของผมเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้ โดยหวังว่าสักวันจะมีคนมาพบแล้วอ่านมัน ผมจึงไม่เขียนลงบนกระดาษ แต่เขียนลงบนก้อนหินและต้นไม้แทน
________________________________________________________________________________
October 2nd
ในที่สุดผมก็ได้พบเพื่อน เขาชื่อ บ๊อบ เรามักจะเล่นด้วยกัน ออกไปนอก Wish House ไปยังสุสานในป่า ผมรู้ดีว่าการออกไปนอก Wish House นั้นผิดกฎ แต่ยังไงผมก็ชอบที่จะทำมันอยู่ดี ในตอนหลังแอนดรูว์มาพบเราเข้า แล้วตีพวกเรา เขาบอกว่ามันคือการลงโทษ
_________________________________________________________________________________
October 3rd
เราสองคนออกไปนอก Wish House อีกครั้ง ครั้งนี้ผมเจอหินก้อนใหญ่ที่ทุกคนเรียกว่า Mother Stone ผมชอบหินนี้ แม้ว่ามันจะให้ความรู้สึกที่น่ากลัวก็ตาม สุดท้ายเมื่อเวลาสนุกจบลง พวกเราก็โดนแอนดรูว์ตีอีกแล้ว
__________________________________________________________________________________
October 4th
แอนดรูว์ตีผมบ่อยเกินไปแล้ว ต่อให้พระเจ้าก็ทนเรื่องแบบนี้ไม่ไหวหรอกนะ ผมชักจะเหม็นขี้หน้าเขาแล้วสิ
___________________________________________________________________________________
October 5th
อีกครั้งที่ผมถูกแอนดรูว์ตี โลกนี้ช่างยุติธรรม ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแท้ๆ เจ้าหมูตอนนั่นทำตามอำเภอใจตัวเองชัดๆ ผมเกลียดมันที่สุด!
____________________________________________________________________________________
October 6th
ที่ Wish House เริ่มสอนเรื่องการอ่าน เด็กคนไหนที่ไม่เข้าใจในคัมภีร์ของลัทธิจะถูกส่งไปยังคุกน้ำ ไม่กี่วันเพื่อนของผมถูกส่งไปที่นั่นตั้งหลายคน
น่ากลัวชะมัดเลย หวังว่าผมคงไม่เป็นหนึ่งในนั้นนะ
____________________________________________________________________________________
October 13th
ผมอ่านมันไม่ได้ สุดท้ายผมเลยโดนขังไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
วันนี้พวกลัทธิปล่อยผมออกมาแล้ว แต่ จอห์น เพื่อนของผมยังอยู่ในคุกนั้น พรุ่งนี้จะมีบทเรียนเรื่องการอ่านอีก ผมควรจะฝึกอ่านมันให้มากขึ้นสินะ ผมเข็ดขยาดคุกนี่จริงๆ
_____________________________________________________________________________________
October 14th
วันนี้ผมต้องอ่านเรื่อง สัตย์สาบานทั้ง 21 พิธีกรรมที่จะเรียกพระแม่ศักดิ์สิทธิ์ ถือว่าความพยายามของผมไม่สูญเปล่า ผมอ่านมันได้ดีพอสมควร ดีใจจัง
______________________________________________________________________________________
October 15th
บ๊อบตายแล้ว ผมว่าเจ้าแอนดรูว์นั่นแหละฆ่าเขา
_______________________________________________________________________________________
October 16th
หลังจากที่แอนดรูว์ฆ่าบ๊อบ ก็มีคนสำคัญของลัทธิมายัง Wish House หนึ่งในนั้นคือ ดาห์เลีย กิลเลซพี เธอมาหาเพื่อนของเธอ เลโอนาร์ด วูล์ฟ
ทำไมคนสำคัญพวกนี้ถึงมาตอนที่มีการฆ่าเกิดขึ้นนะ?
________________________________________________________________________________________
October 17th
ผมผิดหวังในตัวทุกคน ผมแค่ต้องการให้ใครสักคนมาอยู่ข้างๆ แต่ไม่มีใครเลย แม้กระทั่งแม่ ผมกำลังจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาแล้ว จนเมื่อดาห์เลียที่เสียใจไปกับผมเล่าให้ฟังว่าแม่ของผมอยู่ในสถานที่ที่ผมเกิด นั่นก็คือแอชฟิลด์ แต่แม่หลับอยู่ มีแค่ผมคนเดียวที่จะปลุกแม่ได้...ผมรู้แล้วล่ะว่าอยากทำอะไรต่อจากนี้
_________________________________________________________________________________________
October 18th
คนในลัทธิเริ่มจะโหดร้ายกันมากขึ้นทุกที เพื่อนผมหลายคนรวมถึงตัวผมถูกนำตัวไปขังในคุกน้ำ ทั้งๆ ที่บางคนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ยังไงก็เถอะ ผมจะอดทน เพื่อแม่ที่กำลังรอผมอยู่ ผมพยายามคิดแบบนั้น แต่แอนดรูว์ยังตามมาหลอกหลอนผมถึงห้องขัง แถมบังคับให้ดื่มน้ำที่มีปลิงอยู่ในนั้นเข้าไป ตอนนี้ผมเกลียดมันโดยบริสุทธิ์ใจแล้ว เมื่อไหร่มันจะตายๆ ไปเสียที
การอยู่ในห้องขังนานๆ มันทำให้ผมประสาท ผมเลยขลุกอยู่แต่บนเตียงจินตนาการถึงวันที่ได้พบแม่ ตอนนั้นเองผมได้ยินเสียงคนห้องข้างๆ คุยกัน เขาบอกว่ามีห้องเก็บศพอยู่ถัดจากห้องอาหาร แล้วคนครัวก็นำเนื้อคนตายมาทำอาหารให้เรากิน!
ตอนนี้ผมชักอยากคายสตูว์ที่เพิ่งกินไปซะแล้วสิ
__________________________________________________________________________________________
October 21th
ตอนนี้พวกเขาอนุญาติให้ผมออกไปได้เฉพาะวันอาทิตย์ วันที่มีบทเรียนเรื่องการอ่านคัมภีร์ ผมอ่านได้ดีขึ้นและเข้าใจคัมภีร์เหล่านั้นมากขึ้น เรื่องคงไปถึงหูดาห์เลียแล้ว เพราะหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็มาหาผม บอกว่าถ้าผมอ่านเรื่องสัตย์สาบานทั้ง 21 แล้วเข้าใจได้ดี ผมจะได้พบแม่
___________________________________________________________________________________________
October 28th
ดาห์เลียรักษาคำพูด ผมจึงได้ออกจาก Wish House เดินทางไปยังแอชฟิลด์ ผมมารู้ซึ้งวันนี้เองว่าที่ครูสอนนั้นเป็นความจริง ผู้คนข้างนอกทำตัวแย่กับผมไม่ต่างจากแอนดรูว์ ผมกลัวพวกเขา แต่ก็แข็งใจเดินทางไปถึงอพาร์ทเมนต์ ทุกคนบอกว่าผมเกิดที่นี่ ที่ห้อง 302 ผมพยายามเคาะเรียก แต่ไม่มีใครตอบ
บางทีแม่อาจจะหลับอยู่
____________________________________________________________________________________________
February 10th
ผมเดินทางไปแอชฟิลด์อีกรอบ คราวนี้แม่ก็ยังไม่ตื่น นั่นทำให้ผมรู้ซึ้งว่าทำไมดาห์เลียถึงให้ผมอ่านเรื่องสัตย์สาบานทั้ง 21 พิธีกรรมนั่นจะเรียกแม่ของผมมาได้
พอกลับมาถึง Wish House ไอ้แอนดรูว์ก็ตีผมอีกแล้ว ผมเจ็บจนแทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองคิดจะทำอะไรต่อไป
_____________________________________________________________________________________________
March 17th
ผมไม่ค่อยได้เขียนบันทึกบ่อยเหมือนเดิมแล้ว นี่เป็นครั้งที่ 4 ที่ผมจะเดินทางไปหาแม่ ผมเคาะเรียกแม่ ครั้งนี้ประตูเปิดออก ผมหลงดีใจอยู่ตั้งนาน แต่ก็เก้อ เพราะแม่ไม่ได้อยู่ที่นั่น คนแถวนั้นบอกผมว่ามีคนเช่าห้องนี้อยู่ แล้วคนๆ นั้นก็ไม่ใช่ผู้หญิง
ผมเสียใจจนไม่รู้จะพูดยังไง
ผมรับไม่ได้ที่จะต้องอยู่คนเดียว
แต่ผมก็ไม่เชื่อว่าดาห์เลียจะโกหกผม
เธอบอกว่าแม่อยู่ในห้องที่ผมเกิด
นั่นหมายถึงว่าแม่ของผมคือห้องนี้หรือ
เธอหลับอยู่ใช่ไหม?
งั้นต่อจากนี้ผมคงต้องปลุกเธอ เพราะผมอยากอยู่กับแม่เหลือเกิน
ผมจะต้องทำพิธีกรรมพิธีกรรมสัตย์สาบันทั้ง 21 ให้ได้
ผมต้องทำ
___________________________________________________________________________________
อ้างอิง : http://www.thaibiohazard.com/forum/viewtopic.php?f=49&t=731124&p=975410
# อันนี้เราไม่ได้เขียนตามในเกมซะทีเดียวนะคะ เพราะตอนเล่นเกมไม่ได้เก็บรายละเอียดในส่วนนี้ เราอ่านในแบบที่เป็นภาษาไทย ซึ่งดูเหมือนเป็นการเล่าผ่านโดยบุคคลที่สามมากกว่าบันทึกส่วนตัว เราเลยดัดแปลงซะใหม่ ให้ดูเหมือนเป็นบันทึกของวอลเตอร์ไปเลย
ใครที่เคยเล่น Silent Hill 4:The Room ก็คงจะรู้กันดีสินะคะ ว่าในฉาก Forest World นั้น เราจะพบตัวอักษรประหลาดสีแดงที่วาดไว้ตามจุดต่างๆ ทั้งต้นไม้ ก้อนหิน หรือกระทั่งกำแพงข้าง Wish House ช่วงแรกเฮนรี่ไม่สามารถอ่านได้ แต่ต่อมาไอลีนจะเป็นคนอ่านอักษรเหล่านั้นให้ฟัง เธออ่านได้เพราะเคยเรียนโบราณคดีมาก่อน ซึ่งเนื้อหาของข้อความเหล่านั้นก็คือบันทึกของวอลเตอร์นั่นเอง
_______________________________________________________________________________
October 1st
ผมเริ่มเขียนบันทึกของตัวเอง แม้รู้ดีว่าจะไม่มีใครเห็นบันทึกนี้ และยิ่งผมเป็นคนชอบเขียนหนังสืออีกด้วย ดังนั้นผมจึงระบายความคิดความรู้สึกออกมาในบันทึกนี้ ผมอยากให้ความคิดของผมเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้ โดยหวังว่าสักวันจะมีคนมาพบแล้วอ่านมัน ผมจึงไม่เขียนลงบนกระดาษ แต่เขียนลงบนก้อนหินและต้นไม้แทน
________________________________________________________________________________
October 2nd
ในที่สุดผมก็ได้พบเพื่อน เขาชื่อ บ๊อบ เรามักจะเล่นด้วยกัน ออกไปนอก Wish House ไปยังสุสานในป่า ผมรู้ดีว่าการออกไปนอก Wish House นั้นผิดกฎ แต่ยังไงผมก็ชอบที่จะทำมันอยู่ดี ในตอนหลังแอนดรูว์มาพบเราเข้า แล้วตีพวกเรา เขาบอกว่ามันคือการลงโทษ
_________________________________________________________________________________
October 3rd
เราสองคนออกไปนอก Wish House อีกครั้ง ครั้งนี้ผมเจอหินก้อนใหญ่ที่ทุกคนเรียกว่า Mother Stone ผมชอบหินนี้ แม้ว่ามันจะให้ความรู้สึกที่น่ากลัวก็ตาม สุดท้ายเมื่อเวลาสนุกจบลง พวกเราก็โดนแอนดรูว์ตีอีกแล้ว
__________________________________________________________________________________
October 4th
แอนดรูว์ตีผมบ่อยเกินไปแล้ว ต่อให้พระเจ้าก็ทนเรื่องแบบนี้ไม่ไหวหรอกนะ ผมชักจะเหม็นขี้หน้าเขาแล้วสิ
___________________________________________________________________________________
October 5th
อีกครั้งที่ผมถูกแอนดรูว์ตี โลกนี้ช่างยุติธรรม ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแท้ๆ เจ้าหมูตอนนั่นทำตามอำเภอใจตัวเองชัดๆ ผมเกลียดมันที่สุด!
____________________________________________________________________________________
October 6th
ที่ Wish House เริ่มสอนเรื่องการอ่าน เด็กคนไหนที่ไม่เข้าใจในคัมภีร์ของลัทธิจะถูกส่งไปยังคุกน้ำ ไม่กี่วันเพื่อนของผมถูกส่งไปที่นั่นตั้งหลายคน
น่ากลัวชะมัดเลย หวังว่าผมคงไม่เป็นหนึ่งในนั้นนะ
____________________________________________________________________________________
October 13th
ผมอ่านมันไม่ได้ สุดท้ายผมเลยโดนขังไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
วันนี้พวกลัทธิปล่อยผมออกมาแล้ว แต่ จอห์น เพื่อนของผมยังอยู่ในคุกนั้น พรุ่งนี้จะมีบทเรียนเรื่องการอ่านอีก ผมควรจะฝึกอ่านมันให้มากขึ้นสินะ ผมเข็ดขยาดคุกนี่จริงๆ
_____________________________________________________________________________________
October 14th
วันนี้ผมต้องอ่านเรื่อง สัตย์สาบานทั้ง 21 พิธีกรรมที่จะเรียกพระแม่ศักดิ์สิทธิ์ ถือว่าความพยายามของผมไม่สูญเปล่า ผมอ่านมันได้ดีพอสมควร ดีใจจัง
______________________________________________________________________________________
October 15th
บ๊อบตายแล้ว ผมว่าเจ้าแอนดรูว์นั่นแหละฆ่าเขา
_______________________________________________________________________________________
October 16th
หลังจากที่แอนดรูว์ฆ่าบ๊อบ ก็มีคนสำคัญของลัทธิมายัง Wish House หนึ่งในนั้นคือ ดาห์เลีย กิลเลซพี เธอมาหาเพื่อนของเธอ เลโอนาร์ด วูล์ฟ
ทำไมคนสำคัญพวกนี้ถึงมาตอนที่มีการฆ่าเกิดขึ้นนะ?
________________________________________________________________________________________
October 17th
ผมผิดหวังในตัวทุกคน ผมแค่ต้องการให้ใครสักคนมาอยู่ข้างๆ แต่ไม่มีใครเลย แม้กระทั่งแม่ ผมกำลังจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาแล้ว จนเมื่อดาห์เลียที่เสียใจไปกับผมเล่าให้ฟังว่าแม่ของผมอยู่ในสถานที่ที่ผมเกิด นั่นก็คือแอชฟิลด์ แต่แม่หลับอยู่ มีแค่ผมคนเดียวที่จะปลุกแม่ได้...ผมรู้แล้วล่ะว่าอยากทำอะไรต่อจากนี้
_________________________________________________________________________________________
October 18th
คนในลัทธิเริ่มจะโหดร้ายกันมากขึ้นทุกที เพื่อนผมหลายคนรวมถึงตัวผมถูกนำตัวไปขังในคุกน้ำ ทั้งๆ ที่บางคนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ยังไงก็เถอะ ผมจะอดทน เพื่อแม่ที่กำลังรอผมอยู่ ผมพยายามคิดแบบนั้น แต่แอนดรูว์ยังตามมาหลอกหลอนผมถึงห้องขัง แถมบังคับให้ดื่มน้ำที่มีปลิงอยู่ในนั้นเข้าไป ตอนนี้ผมเกลียดมันโดยบริสุทธิ์ใจแล้ว เมื่อไหร่มันจะตายๆ ไปเสียที
การอยู่ในห้องขังนานๆ มันทำให้ผมประสาท ผมเลยขลุกอยู่แต่บนเตียงจินตนาการถึงวันที่ได้พบแม่ ตอนนั้นเองผมได้ยินเสียงคนห้องข้างๆ คุยกัน เขาบอกว่ามีห้องเก็บศพอยู่ถัดจากห้องอาหาร แล้วคนครัวก็นำเนื้อคนตายมาทำอาหารให้เรากิน!
ตอนนี้ผมชักอยากคายสตูว์ที่เพิ่งกินไปซะแล้วสิ
__________________________________________________________________________________________
October 21th
ตอนนี้พวกเขาอนุญาติให้ผมออกไปได้เฉพาะวันอาทิตย์ วันที่มีบทเรียนเรื่องการอ่านคัมภีร์ ผมอ่านได้ดีขึ้นและเข้าใจคัมภีร์เหล่านั้นมากขึ้น เรื่องคงไปถึงหูดาห์เลียแล้ว เพราะหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็มาหาผม บอกว่าถ้าผมอ่านเรื่องสัตย์สาบานทั้ง 21 แล้วเข้าใจได้ดี ผมจะได้พบแม่
___________________________________________________________________________________________
October 28th
ดาห์เลียรักษาคำพูด ผมจึงได้ออกจาก Wish House เดินทางไปยังแอชฟิลด์ ผมมารู้ซึ้งวันนี้เองว่าที่ครูสอนนั้นเป็นความจริง ผู้คนข้างนอกทำตัวแย่กับผมไม่ต่างจากแอนดรูว์ ผมกลัวพวกเขา แต่ก็แข็งใจเดินทางไปถึงอพาร์ทเมนต์ ทุกคนบอกว่าผมเกิดที่นี่ ที่ห้อง 302 ผมพยายามเคาะเรียก แต่ไม่มีใครตอบ
บางทีแม่อาจจะหลับอยู่
____________________________________________________________________________________________
February 10th
ผมเดินทางไปแอชฟิลด์อีกรอบ คราวนี้แม่ก็ยังไม่ตื่น นั่นทำให้ผมรู้ซึ้งว่าทำไมดาห์เลียถึงให้ผมอ่านเรื่องสัตย์สาบานทั้ง 21 พิธีกรรมนั่นจะเรียกแม่ของผมมาได้
พอกลับมาถึง Wish House ไอ้แอนดรูว์ก็ตีผมอีกแล้ว ผมเจ็บจนแทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองคิดจะทำอะไรต่อไป
_____________________________________________________________________________________________
March 17th
ผมไม่ค่อยได้เขียนบันทึกบ่อยเหมือนเดิมแล้ว นี่เป็นครั้งที่ 4 ที่ผมจะเดินทางไปหาแม่ ผมเคาะเรียกแม่ ครั้งนี้ประตูเปิดออก ผมหลงดีใจอยู่ตั้งนาน แต่ก็เก้อ เพราะแม่ไม่ได้อยู่ที่นั่น คนแถวนั้นบอกผมว่ามีคนเช่าห้องนี้อยู่ แล้วคนๆ นั้นก็ไม่ใช่ผู้หญิง
ผมเสียใจจนไม่รู้จะพูดยังไง
ผมรับไม่ได้ที่จะต้องอยู่คนเดียว
แต่ผมก็ไม่เชื่อว่าดาห์เลียจะโกหกผม
เธอบอกว่าแม่อยู่ในห้องที่ผมเกิด
นั่นหมายถึงว่าแม่ของผมคือห้องนี้หรือ
เธอหลับอยู่ใช่ไหม?
งั้นต่อจากนี้ผมคงต้องปลุกเธอ เพราะผมอยากอยู่กับแม่เหลือเกิน
ผมจะต้องทำพิธีกรรมพิธีกรรมสัตย์สาบันทั้ง 21 ให้ได้
ผมต้องทำ
___________________________________________________________________________________
อ้างอิง : http://www.thaibiohazard.com/forum/viewtopic.php?f=49&t=731124&p=975410
# อันนี้เราไม่ได้เขียนตามในเกมซะทีเดียวนะคะ เพราะตอนเล่นเกมไม่ได้เก็บรายละเอียดในส่วนนี้ เราอ่านในแบบที่เป็นภาษาไทย ซึ่งดูเหมือนเป็นการเล่าผ่านโดยบุคคลที่สามมากกว่าบันทึกส่วนตัว เราเลยดัดแปลงซะใหม่ ให้ดูเหมือนเป็นบันทึกของวอลเตอร์ไปเลย
posy- Admin Facebook
- จำนวนข้อความ : 66
พลังแห่งพระเจ้า : 98
Like People : 17
Join date : 31/01/2013
Age : 25
. :
Re: บันทึกของวอลเตอร์ ซัลลิแวน
อ่านหมดแล้วก็น้ำตาคลอไปด้วยครับ
ผมมีความรู้สึกเดียวกบวอลเตอร์เลยครับ ในตอนนี้
ผมจากบ้านมาไกลมาก เพียงแต่ของผมมันไม่ได้โหดแบบนี้
เขียนได้ดีมากครับ
ผมมีความรู้สึกเดียวกบวอลเตอร์เลยครับ ในตอนนี้
ผมจากบ้านมาไกลมาก เพียงแต่ของผมมันไม่ได้โหดแบบนี้
เขียนได้ดีมากครับ
Re: บันทึกของวอลเตอร์ ซัลลิแวน
แล้วโซ๋ที่ล็อกประตูห้อง 302 นี้เป็นฝีมือใครหรือครับ
somshai- นักเดินทาง
- จำนวนข้อความ : 4
พลังแห่งพระเจ้า : 4
Like People : 0
Join date : 09/08/2013
. :
Re: บันทึกของวอลเตอร์ ซัลลิแวน
ก็ของวอลเตอร์นั่นแหละค่ะ -O-somshai พิมพ์ว่า:แล้วโซ๋ที่ล็อกประตูห้อง 302 นี้เป็นฝีมือใครหรือครับ
posy- Admin Facebook
- จำนวนข้อความ : 66
พลังแห่งพระเจ้า : 98
Like People : 17
Join date : 31/01/2013
Age : 25
. :
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|